සදාකාලීකවම ආදරයෙන් ස්මරණය කරන මතකයන්…..
මව්පියන්ගේ සදාකාලීක ආදරය…..
කුඩා කල සිටම, මව්පියන්ගෙන් මට අසිමීත ආදරයක් හා රැකවරණයක් ලැබුණු අතර, මගේ සහෝදරයන්ටද එලෙසම මගේ මවගෙන් සහ පියාගෙන් ලැබුණු ඒ ආදරය හා රැකවරණය මිල කරන්නට පුළුවන්කමක් නැහැ. වැඩිහිටියන් වශයෙන්,මව්පියන්ගෙන් ලැබුණු ජීවන අත්දැකීම් වගේම ආදරයත් අද අපට යහපත්,ගුණගරුක මිනිසුන් ලෙස නිවැරදි දේ වැරැද්දෙන් වෙන් කොට හඳුනාගෙන,සෑමවිටම මනුෂ්‍යත්වය අගය කරන ස්වාධීන මනුෂ්‍යයන් ලෙස ජීවත්වීමට අවශ්‍ය පරිසරය සකස් කර තිබෙනවා.
ඔබ හැමෝම දන්නා පරිදි, වත්මන් අග්‍රාමාත්‍ය ගරු මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා මේ රටට සුවිශේෂී සේවාවක් කර ඇති යුග පුරුෂයෙක්. ඔහුගේ දේශපාලන නායකත්වයෙන් හා සේනාධිනායකත්වයෙන් මෙරට තුළ දශක 3ක් පැවති ම්ලේච්ඡ LTTE ත්‍රස්තවාදය නිමාකර, පසුව දැවැන්ත සංවර්ධන ක්‍රියාවලියක් හරහා දෙස් විදෙස් ප්‍රජාව තුළ අප රටට ඉහළ පිළිගැනීමක් ලැබුණු බව අවිවාදිතය. අදටත් මගේ පියා පවතින කොරෝනා වසංගතයෙන් මේ මව්පොළොව සහ ජනතාව බේරාගැනීමට කැපවීමෙන් හා ධෛර්යවන්තව දිවා රෑ නොබලා සේවය කරන්නේ අතිගරු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිතුමාට යෝධ සෙවණැල්ල බවට පත්වෙමින්.
ශිරන්ති රාජපක්ෂ වන මගේ මව, හැමවිටම අපේ පවුලේ කොඳු නාරටියයි. ඇය මගේ පියා සහ මා ඇතුළු මාගේ සහෝදරයින් දෙදෙනා වෙනුවෙන් නිරතුරුවම කැපවුණු සුවිශේෂී චරිතයක්. මගේ පියා ජාතික දේශපාලනයේ නියැලෙන අතරතුර අප සහෝදරයින් තිදෙනාගේ සෑම අවශ්‍යතාවයක්ම සොයා බලමින්, කෙතරම් කාර්යබහුල වුවද ගෘහණියක් ලෙස නිවසේ වැඩ කටයුතු වලද නියැලෙනවා. ඇගේ අමිල ආදරය අපේ ජිවිත වල සදාකාලික සිහිවටනයක් වන අතර එය මට හා මගේ සහෝදරයින්ට මිහිපිට ඇති ලොකුම වස්තුව යැයි කීම අතිශයෝක්තියක් නම් නෙවෙයි.
මම අද මගේ මව්පියන්ගේ වටිනා පින්තූර කිහිපයක් ඔබ සමඟ බෙදා ගැනීමට කැමතියි. අපගේ ළමා කාලය තුළ මගේ මව්පියන් කෙතරම් කාර්යබහුල වුවද මාගේ සහෝදරයන් හා මා වෙනුවෙන් කළ කැපවීම් ඔබට මේ හරහා දැකගත හැකියි. මගේ මතකයට අනුව පාසලේ සුවිශේෂී අවස්ථා, පාසල් රග්බි ඉසව් හෝ අපගේ වෙනත් කිසිදු වටිනා දිනයක් මගේ ආදරණීය මව්පියන් අමතක කලේ නෑ. අම්මත් තාත්තත් ඒ වටිනා දිනයන්ට නිවැරදි වටිනාකම දෙමින් ඒ තුළ ඔවුන් දෙදෙනා ජිවත්වු ආකාරය තවමත් මාගේ මතකය තුළ පවතිනවා.
මෙම පින්තූර වලින් දැක්වෙන්නේ ගල්කිස්ස ශාන්ත තෝමස් විද්‍යාලයේ නිවාසාන්තර රග්බි තරගාවලියේ අපගේ නිවාසය නියෝජනය කරමින් මම සහ මගේ සහෝදරයින් දෙදෙනා රග්බි තරඟවලට සහභාගි වු අවස්ථාවක්. මගේ අම්මත් තාත්තත් සුපුරුදු පරිදි මෙම තරග නැරඹීමට සහභාගිවු අතර තරුණ ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතා ද මෙම පින්තූරවල සිටින්නේ ඔහුගේ පුත් හා මාගේ පාසල් මිතුරා ජොහාන් ප්‍රනාන්දු ද එම නිවාසාන්තර රග්බී තරගාවලිය ක්‍රීඩාකිරිම නැරඹීමට පැමිණී නිසාවෙන්.
රග්බි ක්‍රීඩවට මා සහ මගේ සහෝදරයන් කුඩාකළ සිටම දැඩි ඇල්මක් දැක්වූ අතර නිවසේදිත් ඉන් පිටදීත් අපේ බොහෝ කතාබහ සිදුවුණේ රග්බි ක්‍රීඩාව හා බැදුණු දේ පිළිබදවයි. අප තුළ රග්බි ක්‍රීඩාවට තිබු උනන්දුව හා ආදරය නිසාම මගේ මව්පියන් අප ක්‍රීඩාකළ කිසිදු රග්බි තරගයක් නැරඹීම මග හැරියේ නෑ. එය වයස අවුරුදු 15 න් පහළ තරඟ වේවා නිවාසාන්තර තරඟ වේවා අන්තර් සමාජ තරඟ වේවා හෝ ජාතික කණ්ඩායමේ තරග වේවා මා හෝ මගේ සහෝදරයන් සහභාගී වූ සියලු තරග නැරඹීම මගේ මව්පියන් ජිවිතයේ කොටසක් කරගෙන තිබුණා. මේනිසාම පාසල් සමයේ වගේම ඉන් අනතුරුවත් රග්බී පිටියේ සිදුවු දේ පිළිබදව අපූරු මතකයන් රාශියක් මාගේ මතකයේ තවමත් ඉතිරිව තිබෙනවා.
මගේ පියා සහ මව, මා ,මගේ සහෝදරයන් මෙන්ම අප නියෝජනය කළ කණ්ඩායම් වෙනුවෙන් ක්‍රීඩාගාර වල සිට ඔල්වරසන් දීම අදටත් මට තිබෙන ආදරණීය මතකයක්. අප රග්බී ක්‍රීඩාවේ නියැලෙන අතරතුර අබාධයකට ලක්වුවහොත් මගේ මව කනස්සල්ලට හා දුකට පත්වන ආකාරය මාගේ මතකය තුළ තවමත් නොනැසි පවතිනවා.
අසීමිතව අපට ආදරය කළ මගේ මව්පියන් කෙරෙහි මගේ අගය හා ආදරය ප්‍රකාශ කිරීමට වචන ප්‍රමාණවත් නෑ. ඔබේ මව්පියන් ඔබට මෙන්, මගේ මව්පියන් මට ද ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ අනෙකුත් සියලු දේ නොතකා අප වෙනුවෙන් අසීමිතව කැපවීම් එදා මෙන්ම අදත් ඉටුකරමින් සිටිනවා.
අපේ වයස කුමක්වුවත්, අපගේ මව්පියන් සැමවිටම අපගේ ශක්තිය වන අතර අද මා මෙම සටහන ලියා තබන්නේ මගේ ජීවිතයේ වැදගත්ම පුද්ගලයන් දෙදෙනා කෙරෙහි මගේ ආදරය, අගය කිරීම සහ කැපවීම ප්‍රකාශ කිරීමටයි. ජිවිතයේ මා ලැබු ඒ අසිමීත ආදරය හා රැකවරණයට මෙන්ම අපට ඉගැන්වු ඒ උත්තම මිනිස් ගුණදහම් වලට අම්මේ තාත්තේ ඔබ දෙදෙනාට ගොඩක් පිං
